Fot.: https://pixabay.com/

Depresja jest chorobą współczesnej cywilizacji. Niestety, swoimi mackami dotyka również najmłodszych. Według badań nawet 20% dzieci na świecie cierpi na zaburzenie psychiczne, a depresja jest wśród nich najczęstszą chorobą. Znaczna ilość przypadków pozostaje niewykryta i nieleczona, przez co samobójstwo jest trzecią najpopularniejszą przyczyną śmierci wśród nastolatków. Skąd się bierze depresja u tak młodych osób, jakie są jej objawy i w jaki sposób można im pomóc?

Depresja w ogólnym znaczeniu to długotrwały, szkodliwy i poważny stan z nadmiernie obniżonym nastrojem oraz objawami psychicznymi, behawioralnymi i fizycznymi. O dziecięcej depresji mówi się od niedawna. Wcześniej chorobę tę diagnozowano tylko u ludzi dorosłych. U dzieci była ona niezauważana, ponieważ nikt nie pytał ich o to, co czują czy w jakim są nastroju. Dzieci podobnie jak dorośli doznają frustracji, rozczarowania, przeżywają smutek związany ze stratą w ich życiu. W przypadku zwykłego smutku zwykle pomaga miła niespodzianka, prezent, wspólne spędzanie czasu z rodzicami, pozytywna uwaga rodziny. W przypadku depresji to niestety nie wystarczy.

Dlaczego dzieci chorują na depresję?

Depresja u dzieci i młodzieży może być przekazana im w genach. Występowanie depresji u rodziców zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia tego zaburzenia u ich dzieci. Do pojawienie się depresji musi zaistnieć odpowiedni bodziec, np. środowisko, w którym spędza czas lub konkretne traumatyczne wydarzenie, które wywołało ogromny stres. Jakość więzi między rodzicami a dzieckiem odgrywa niebywałą rolę w psychice dziecka. Brak bliskości pomiędzy bliskimi, niedostateczne wsparcie czy nieprawidłowe postawy rodzicielskie mogą sprzyjać zaburzeniu. Wśród czynników psychologicznych z kolei wymienia się wysoki poziom lęku u dzieci czy niską samoocenę. Dzieci, które są zbyt krytyczne wobec siebie, mają tendencje do perfekcjonizmu czy niskie umiejętności społeczne, są bardziej narażone na rozwój depresji.

Objawy – co powinno zaniepokoić

Przede wszystkim depresja u nastolatków i dzieci, tak samo jak u dorosłych, nie dotyczy tylko zmian w nastroju, choć oczywiście obniżenie nastroju jest na pierwszym planie. Zwłaszcza u dzieci młodszych lub w okresie dojrzewania obserwuje się nie tyle samo obniżenie, smutek, ale również chwiejność nastroju, drażliwość, złość. Oprócz zmian w nastroju dużą rolę odgrywają zaburzenia koncentracji uwagi, poczucie rozproszenia i niepowodzenia edukacyjne. Wszystko to powoduje spadek poczucia własnej wartości i przekonanie, że się jest nieskutecznym we wszystkim, co się robi. Temu wszystkiemu towarzyszy zaś spadek zainteresowania aktywnościami, które dotąd sprawiały przyjemność, uczuciu nudy, utraty radości oraz dojmującego zmęczenia.

Leczenie zaburzenia

Pierwszym krokiem do pomocy potrzebującemu dziecku będzie rozmowa na temat jego nastrojów, zmartwień, niepokojów. Okazanie zainteresowania jego stanem psychicznym będzie sygnałem chęci pomocy, nadzieją na lepsze jutro dla młodego człowieka. Ze względu na wiek nie jest on często świadomy problemu, z którym się zmaga, nie potrafi nazwać tego zjawiska, przez co nie wie, że inni również chorują na podobne schorzenie. Następnym krokiem jest wizyta u psychologa. Wczesna pomoc psychologiczna może przeciwdziałać pogłębieniu się problemu. Psycholog przeprowadza wywiad i diagnostykę. Pomaga to w doborze odpowiedniej terapii, której elementami są między innymi wspieranie wewnętrznego systemu kontroli czy poprawa relacji w rodzinie. Celem działań jest m.in. łagodzenie objawów zaburzenia, nauka metod radzenia sobie ze stresem, czy też budowanie pozytywnego obrazu samego siebie.

Żródło: hh24.pl